การเดินทางของจอหงวน : ท่องเมืองไอยคุปต์ (อียิปต์ مصر‎ )

ไม่รู้จะเรียกว่าไปเที่ยว หรือไปผจญภัยในช่วงปิดเทอมดี เพราะเฮียหงวนคอยบ่น online มาเป็นระยะๆ ตอนก่อนไปวาดฝันไว้เยอะว่ามันต้องดีมากแน่ๆ ประเทศนี้มีชื่อเสียงในด้านอารยธรรมโบราณ รวมถึงสิ่งก่อสร้างโบราณที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดในโลก ประเทศที่เป็นศูนย์กลางทางการเมืองและวัฒนธรรมของโลกอาหรับ แต่ดูไลน์ที่ส่งมาสิ มันช่างตรงกันข้ามเสียจริงๆ

ลูกเล่า :

เคยได้ยินมั้ยที่เค้าบอกว่า
Things will be okay in the end, if it’s not okay, it’s not the end. ประโยคนี้คือจริงมาก

อียิปต์เป็นประเทศที่ไม่เคยมีอยู่ในหัวเลยว่าจะได้มา เพราะไม่ชอบเที่ยวที่ร้อนๆ (คือเมืองไทยก็ร้อนพอแล้ว) บวกกับไม่ได้มีความสนใจประวัติศาสตร์อียิปต์เลยซักนิด แต่ทุกอย่างเริ่มต้นจากการจับได้รางวัลตั๋วเครื่องบินของสายการบิน Egyptair แบบงงๆให้ไปที่ไหนก็ได้ในโลกนี้ ซึ่งสำหรับคนที่ชอบเที่ยวต่างประเทศ มันคือความฝันอันสูงสุด 55 ตอนออกไปรับรางวัลคือใจเต้นมือสั่น พูดไม่เป็นคำ พี่ๆน้องๆ กองแอฟริกาที่อยู่ด้วยกันตอนนั้นคงจำได้

ถึงแม้จะมีหลายประเทศมากที่อยากไป ไล่ดูตั้งแต่นิวยอร์ก-คิวบา โมรอคโค ตูนิเซีย ไปยังอิรัก แต่สุดท้าย ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้ตกลงปลงใจไปอียิปต์
แพลนของเราคือไป อัสวาน ลักซอร์ ไคโร และอเล็กซานเดรีย โดยที่ๆ คาดหวังไว้เยอะมากสุดว่าจะต้องดีแน่ๆ อยากไปใช้เวลาอยู่นานที่สุด ชิวที่สุด คือลักซอร์ เพราะเป็นเมืองหลวงเก่า เต็มไปด้วย ปวศ เลยจองที่พักไว้ตั้ง 4 คืน
แต่ผิดคาด ลักซอร์กลับกลายเป็นเมืองที่เราชอบน้อยที่สุด ถึงขั้นเลื่อนตั๋วกลับไคโร ยอมทิ้งบุคกิ้งโรงแรม แล้วก็เกือบเลื่อนตั๋วกลับเมืองไทยเลย

เพราะพูดได้เต็มปากว่า คนอียิปต์เกือบทุกคนที่เราคุยด้วยที่นั่นคือพยายามหลอกนักท่องเที่ยวด้วยทุกวิถีทางที่จะทำได้ ตั้งแต่เพิ่มราคากว่าสองเท่า แอบสลับแบงค์ โดนคนเดินตาม ขู่ขึ้นเสียง ตำรวจเรียกเงิน ฯลฯ ไม่มีการเดินเท้าครั้งไหนที่ไม่มีคนพวกนี้เดินเข้ามาหา เจอทุกๆ 5 นาที มันทำลายบรรยากาศการท่องเที่ยวมากๆ แต่ที่ชอบก็มีไม่น้อยเหมือนกัน โดยเฉพาะเมืองที่เราไม่คิดว่าจะชอบ/มีอยู่ในแพลนเที่ยวตอนแรกเลย ก็คือ อัสวาน ไคโร และอเล็กซานเดรีย